паўко́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| паўко́н | паўко́ны | |
| паўко́ну | паўко́наў | |
| паўко́ну | паўко́нам | |
| паўко́н | паўко́ны | |
| паўко́нам | паўко́намі | |
| паўко́не | паўко́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)