паўзако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўзако́нны паўзако́нная паўзако́ннае паўзако́нныя
Р. паўзако́ннага паўзако́ннай
паўзако́ннае		 паўзако́ннага паўзако́нных
Д. паўзако́ннаму паўзако́ннай паўзако́ннаму паўзако́нным
В. паўзако́нны (неадуш.)
паўзако́ннага (адуш.)		 паўзако́нную паўзако́ннае паўзако́нныя (неадуш.)
паўзако́нных (адуш.)
Т. паўзако́нным паўзако́ннай
паўзако́ннаю		 паўзако́нным паўзако́ннымі
М. паўзако́нным паўзако́ннай паўзако́нным паўзако́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)