паімча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паімчу́ паімчы́м
2-я ас. паімчы́ш паімчыце́
3-я ас. паімчы́ць паімча́ць
Прошлы час
м. паімча́ў паімча́лі
ж. паімча́ла
н. паімча́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час паімча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)