паюне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паюне́ю паюне́ем
2-я ас. паюне́еш паюне́еце
3-я ас. паюне́е паюне́юць
Прошлы час
м. паюне́ў паюне́лі
ж. паюне́ла
н. паюне́ла
Загадны лад
2-я ас. паюне́й паюне́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паюне́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)