пацві́чыць

‘памуштраваць, адукаваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пацві́чу пацві́чым
2-я ас. пацві́чыш пацві́чыце
3-я ас. пацві́чыць пацві́чаць
Прошлы час
м. пацві́чыў пацві́чылі
ж. пацві́чыла
н. пацві́чыла
Загадны лад
2-я ас. пацві́ч пацві́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час пацві́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)