патужы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. патужу́ пату́жым
2-я ас. пату́жыш пату́жыце
3-я ас. пату́жыць пату́жаць
Прошлы час
м. патужы́ў патужы́лі
ж. патужы́ла
н. патужы́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час патужы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)