пасудамы́йка

‘памяшканне; машына’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасудамы́йка пасудамы́йкі
Р. пасудамы́йкі пасудамы́ек
Д. пасудамы́йцы пасудамы́йкам
В. пасудамы́йку пасудамы́йкі
Т. пасудамы́йкай
пасудамы́йкаю		 пасудамы́йкамі
М. пасудамы́йцы пасудамы́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)