пасляўко́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасляўко́сны пасляўко́сная пасляўко́снае пасляўко́сныя
Р. пасляўко́снага пасляўко́снай
пасляўко́снае		 пасляўко́снага пасляўко́сных
Д. пасляўко́снаму пасляўко́снай пасляўко́снаму пасляўко́сным
В. пасляўко́сны (неадуш.)
пасляўко́снага (адуш.)		 пасляўко́сную пасляўко́снае пасляўко́сныя (неадуш.)
пасляўко́сных (адуш.)
Т. пасляўко́сным пасляўко́снай
пасляўко́снаю		 пасляўко́сным пасляўко́снымі
М. пасляўко́сным пасляўко́снай пасляўко́сным пасляўко́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)