пасве́дчыць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасве́дчу пасве́дчым
2-я ас. пасве́дчыш пасве́дчыце
3-я ас. пасве́дчыць пасве́дчаць
Прошлы час
м. пасве́дчыў пасве́дчылі
ж. пасве́дчыла
н. пасве́дчыла
Загадны лад
2-я ас. пасве́дчы пасве́дчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час пасве́дчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)