пасве́дчваць
‘сцвярджаць, пацвярджаць што-небудзь і без прамога дапаўнення (пасведчыць аб чым-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| пасве́дчваю | пасве́дчваем | |
| пасве́дчваеш | пасве́дчваеце | |
| пасве́дчвае | пасве́дчваюць | |
| Прошлы час | ||
| пасве́дчваў | пасве́дчвалі | |
| пасве́дчвала | ||
| пасве́дчвала | ||
| Загадны лад | ||
| пасве́дчвай | пасве́дчвайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пасве́дчваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)