парэяза́ўр
‘вымерлы паўзун’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| парэяза́ўр | парэяза́ўры | |
| парэяза́ўра | парэяза́ўраў | |
| парэяза́ўру | парэяза́ўрам | |
| парэяза́ўра | парэяза́ўраў | |
| парэяза́ўрам | парэяза́ўрамі | |
| парэяза́ўры | парэяза́ўрах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)