парухаве́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. парухаве́ю парухаве́ем
2-я ас. парухаве́еш парухаве́еце
3-я ас. парухаве́е парухаве́юць
Прошлы час
м. парухаве́ў парухаве́лі
ж. парухаве́ла
н. парухаве́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час парухаве́ўшы

Іншыя варыянты: паруха́вець.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)