парако́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. парако́нны парако́нная парако́ннае парако́нныя
Р. парако́ннага парако́ннай
парако́ннае
парако́ннага парако́нных
Д. парако́ннаму парако́ннай парако́ннаму парако́нным
В. парако́нны (неадуш.)
парако́ннага (адуш.)
парако́нную парако́ннае парако́нныя (неадуш.)
парако́нных (адуш.)
Т. парако́нным парако́ннай
парако́ннаю
парако́нным парако́ннымі
М. парако́нным парако́ннай парако́нным парако́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)