папра́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папра́жу папра́жым
2-я ас. папра́жыш папра́жыце
3-я ас. папра́жыць папра́жаць
Прошлы час
м. папра́жыў папра́жылі
ж. папра́жыла
н. папра́жыла
Загадны лад
2-я ас. папра́ж папра́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час папра́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)