пану́кванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| пану́кванне | пану́кванні | |
| пану́квання | пану́кванняў | |
| пану́кванню | пану́кванням | |
| пану́кванне | пану́кванні | |
| пану́кваннем | пану́кваннямі | |
| пану́кванні | пану́кваннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)