панука́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
панука́нне | панука́нні | |
панука́ння | панука́нняў | |
панука́нню | панука́нням | |
панука́нне | панука́нні | |
панука́ннем | панука́ннямі | |
панука́нні | панука́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)