панудзі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пануджу́ пану́дзім
2-я ас. пану́дзіш пану́дзіце
3-я ас. пану́дзіць пану́дзяць
Прошлы час
м. панудзі́ў панудзі́лі
ж. панудзі́ла
н. панудзі́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час панудзі́ўшы

Іншыя варыянты: пану́дзіць.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)