панудзьгава́ць

‘пасумаваць, паныць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панудзьгу́ю панудзьгу́ем
2-я ас. панудзьгу́еш панудзьгу́еце
3-я ас. панудзьгу́е панудзьгу́юць
Прошлы час
м. панудзьгава́ў панудзьгава́лі
ж. панудзьгава́ла
н. панудзьгава́ла
Загадны лад
2-я ас. панудзьгу́й панудзьгу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панудзьгава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)