паначава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паначу́ю паначу́ем
2-я ас. паначу́еш паначу́еце
3-я ас. паначу́е паначу́юць
Прошлы час
м. паначава́ў паначава́лі
ж. паначава́ла
н. паначава́ла
Загадны лад
2-я ас. паначу́й паначу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паначава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)