палюбо́ўніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. палюбо́ўніца палюбо́ўніцы
Р. палюбо́ўніцы палюбо́ўніц
Д. палюбо́ўніцы палюбо́ўніцам
В. палюбо́ўніцу палюбо́ўніц
Т. палюбо́ўніцай
палюбо́ўніцаю		 палюбо́ўніцамі
М. палюбо́ўніцы палюбо́ўніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)