палюбо́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палюбо́ўнік палюбо́ўнікі
Р. палюбо́ўніка палюбо́ўнікаў
Д. палюбо́ўніку палюбо́ўнікам
В. палюбо́ўніка палюбо́ўнікаў
Т. палюбо́ўнікам палюбо́ўнікамі
М. палюбо́ўніку палюбо́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)