пако́нчыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пако́нчу пако́нчым
2-я ас. пако́нчыш пако́нчыце
3-я ас. пако́нчыць пако́нчаць
Прошлы час
м. пако́нчыў пако́нчылі
ж. пако́нчыла
н. пако́нчыла
Загадны лад
2-я ас. пако́нчы пако́нчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час пако́нчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)