пакаўза́ць

‘пакоўзацца, паслізгаць, павадзіць па якой-небудзь паверхні чым-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакаўза́ю пакаўза́ем
2-я ас. пакаўза́еш пакаўза́еце
3-я ас. пакаўза́е пакаўза́юць
Прошлы час
м. пакаўза́ў пакаўза́лі
ж. пакаўза́ла
н. пакаўза́ла
Загадны лад
2-я ас. пакаўза́й пакаўза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пакаўза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)