пазнава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазнава́ты пазнава́тая пазнава́тае пазнава́тыя
Р. пазнава́тага пазнава́тай
пазнава́тае		 пазнава́тага пазнава́тых
Д. пазнава́таму пазнава́тай пазнава́таму пазнава́тым
В. пазнава́ты (неадуш.)
пазнава́тага (адуш.)		 пазнава́тую пазнава́тае пазнава́тыя (неадуш.)
пазнава́тых (адуш.)
Т. пазнава́тым пазнава́тай
пазнава́таю		 пазнава́тым пазнава́тымі
М. пазнава́тым пазнава́тай пазнава́тым пазнава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)