пазвіне́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пазвіні́ць пазвіня́ць
Прошлы час
м. пазвіне́ў пазвіне́лі
ж. пазвіне́ла
н. пазвіне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пазвіне́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)