пазвяга́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазвяга́ю пазвяга́ем
2-я ас. пазвяга́еш пазвяга́еце
3-я ас. пазвяга́е пазвяга́юць
Прошлы час
м. пазвяга́ў пазвяга́лі
ж. пазвяга́ла
н. пазвяга́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пазвяга́ўшы

Іншыя варыянты: пазвя́гаць.

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)