пазбыткава́ць
‘паздзекавацца з каго-небудзь; пажыць у дастатку’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пазбытку́ю | пазбытку́ем | |
| пазбытку́еш | пазбытку́еце | |
| пазбытку́е | пазбытку́юць | |
| Прошлы час | ||
| пазбыткава́ў | пазбыткава́лі | |
| пазбыткава́ла | ||
| пазбыткава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| пазбытку́й | пазбытку́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пазбыткава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)