пажу́піць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажу́плю пажу́пім
2-я ас. пажу́піш пажу́піце
3-я ас. пажу́піць пажу́пяць
Прошлы час
м. пажу́піў пажу́пілі
ж. пажу́піла
н. пажу́піла
Загадны лад
2-я ас. пажу́п пажу́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час пажу́піўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)