пажва́каць
‘пачмякаць, пачвякаць чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пажва́каю | пажва́каем | |
| пажва́каеш | пажва́каеце | |
| пажва́кае | пажва́каюць | |
| Прошлы час | ||
| пажва́каў | пажва́калі | |
| пажва́кала | ||
| пажва́кала | ||
| Загадны лад | ||
| пажва́кай | пажва́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пажва́каўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)