пае́нчыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пае́нчу пае́нчым
2-я ас. пае́нчыш пае́нчыце
3-я ас. пае́нчыць пае́нчаць
Прошлы час
м. пае́нчыў пае́нчылі
ж. пае́нчыла
н. пае́нчыла
Дзеепрыслоўе
прош. час пае́нчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)