падзіва́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падзіва́чу падзіва́чым
2-я ас. падзіва́чыш падзіва́чыце
3-я ас. падзіва́чыць падзіва́чаць
Прошлы час
м. падзіва́чыў падзіва́чылі
ж. падзіва́чыла
н. падзіва́чыла
Загадны лад
2-я ас. падзіва́ч падзіва́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час падзіва́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)