падако́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
падако́нне | падако́нні | |
падако́ння | падако́нняў | |
падако́нню | падако́нням | |
падако́нне | падако́нні | |
падако́ннем | падако́ннямі | |
падако́нні | падако́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)