пагульта́іць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пагульта́ю пагульта́ім
2-я ас. пагульта́іш пагульта́іце
3-я ас. пагульта́іць пагульта́яць
Прошлы час
м. пагульта́іў пагульта́ілі
ж. пагульта́іла
н. пагульта́іла
Дзеепрыслоўе
прош. час пагульта́іўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)