павышчыка́ць

‘вырваць, вышчыпаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павышчыка́ю павышчыка́ем
2-я ас. павышчыка́еш павышчыка́еце
3-я ас. павышчыка́е павышчыка́юць
Прошлы час
м. павышчыка́ў павышчыка́лі
ж. павышчыка́ла
н. павышчыка́ла
Загадны лад
2-я ас. павышчыка́й павышчыка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час павышчыка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)