павыты́ркваны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. павыты́ркваны павыты́ркваная павыты́ркванае павыты́ркваныя
Р. павыты́ркванага павыты́ркванай
павыты́ркванае		 павыты́ркванага павыты́ркваных
Д. павыты́ркванаму павыты́ркванай павыты́ркванаму павыты́ркваным
В. павыты́ркваны (неадуш.)
павыты́ркванага (адуш.)		 павыты́ркваную павыты́ркванае павыты́ркваныя (неадуш.)
павыты́ркваных (адуш.)
Т. павыты́ркваным павыты́ркванай
павыты́ркванаю		 павыты́ркваным павыты́ркванымі
М. павыты́ркваным павыты́ркванай павыты́ркваным павыты́ркваных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)