павужа́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. павужа́ю павужа́ем
2-я ас. павужа́еш павужа́еце
3-я ас. павужа́е павужа́юць
Прошлы час
м. павужа́ў павужа́лі
ж. павужа́ла
н. павужа́ла
Загадны лад
2-я ас. павужа́й павужа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час павужа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)