паве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паве́р’е паве́р’і
Р. паве́р’я паве́р’яў
Д. паве́р’ю паве́р’ям
В. паве́р’е паве́р’і
Т. паве́р’ем паве́р’ямі
М. паве́р’і паве́р’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)