павекава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павяку́ю павяку́ем
2-я ас. павяку́еш павяку́еце
3-я ас. павяку́е павяку́юць
Прошлы час
м. павекава́ў павекава́лі
ж. павекава́ла
н. павекава́ла
Загадны лад
2-я ас. павяку́й павяку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час павекава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)