пабуя́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пабуя́е пабуя́юць
Прошлы час
м. пабуя́ў пабуя́лі
ж. пабуя́ла
н. пабуя́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабуя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)