пабучне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабучне́ю пабучне́ем
2-я ас. пабучне́еш пабучне́еце
3-я ас. пабучне́е пабучне́юць
Прошлы час
м. пабучне́ў пабучне́лі
ж. пабучне́ла
н. пабучне́ла
Загадны лад
2-я ас. пабучне́й пабучне́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабучне́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)