пабурчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабурчу́ пабурчы́м
2-я ас. пабурчы́ш пабурчыце́
3-я ас. пабурчы́ць пабурча́ць
Прошлы час
м. пабурчэ́ў пабурчэ́лі
ж. пабурчэ́ла
н. пабурчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. пабурчы́ пабурчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пабурчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)