пабурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабурчу́ пабурчы́м
2-я ас. пабурчы́ш пабурчыце́
3-я ас. пабурчы́ць пабурча́ць
Прошлы час
м. пабурча́ў пабурча́лі
ж. пабурча́ла
н. пабурча́ла
Загадны лад
2-я ас. пабурчы́ пабурчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пабурча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)