пабурла́чыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабурла́чу пабурла́чым
2-я ас. пабурла́чыш пабурла́чыце
3-я ас. пабурла́чыць пабурла́чаць
Прошлы час
м. пабурла́чыў пабурла́чылі
ж. пабурла́чыла
н. пабурла́чыла
Загадны лад
2-я ас. пабурла́ч пабурла́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час пабурла́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)