пабуйні́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пабуйню́ пабуйні́м
2-я ас. пабуйні́ш пабуйні́це
3-я ас. пабуйні́ць пабуйня́ць
Прошлы час
м. пабуйні́ў пабуйні́лі
ж. пабуйні́ла
н. пабуйні́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пабуйні́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)