пабуджа́льнік
‘тое, што выклікае пабуджэнне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| пабуджа́льнік | пабуджа́льнікі | |
| пабуджа́льніку | пабуджа́льнікаў | |
| пабуджа́льніку | пабуджа́льнікам | |
| пабуджа́льнік | пабуджа́льнікі | |
| пабуджа́льнікам | пабуджа́льнікамі | |
| пабуджа́льніку | пабуджа́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)