пабаламу́ціць
‘устрывожыць, падбухторыць каго-небудзь, што-небудзь; вы´клікаць неспакой, пабунтаваць (без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| пабаламу́чу | пабаламу́цім | |
| пабаламу́ціш | пабаламу́ціце | |
| пабаламу́ціць | пабаламу́цяць | |
| Прошлы час | ||
| пабаламу́ціў | пабаламу́цілі | |
| пабаламу́ціла | ||
| пабаламу́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| пабаламу́ць | пабаламу́цьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| пабаламу́ціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)