паадбіва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паадбіва́ны паадбіва́ная паадбіва́нае паадбіва́ныя
Р. паадбіва́нага паадбіва́най
паадбіва́нае		 паадбіва́нага паадбіва́ных
Д. паадбіва́наму паадбіва́най паадбіва́наму паадбіва́ным
В. паадбіва́ны (неадуш.)
паадбіва́нага (адуш.)		 паадбіва́ную паадбіва́нае паадбіва́ныя (неадуш.)
паадбіва́ных (адуш.)
Т. паадбіва́ным паадбіва́най
паадбіва́наю		 паадбіва́ным паадбіва́нымі
М. паадбіва́ным паадбіва́най паадбіва́ным паадбіва́ных

Кароткая форма: паадбіва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)