пааббіва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пааббіва́ны пааббіва́ная пааббіва́нае пааббіва́ныя
Р. пааббіва́нага пааббіва́най
пааббіва́нае		 пааббіва́нага пааббіва́ных
Д. пааббіва́наму пааббіва́най пааббіва́наму пааббіва́ным
В. пааббіва́ны (неадуш.)
пааббіва́нага (адуш.)		 пааббіва́ную пааббіва́нае пааббіва́ныя (неадуш.)
пааббіва́ных (адуш.)
Т. пааббіва́ным пааббіва́най
пааббіва́наю		 пааббіва́ным пааббіва́нымі
М. пааббіва́ным пааббіва́най пааббіва́ным пааббіва́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)