няўгно́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўгно́ены няўгно́еная няўгно́енае няўгно́еныя
Р. няўгно́енага няўгно́енай
няўгно́енае		 няўгно́енага няўгно́еных
Д. няўгно́енаму няўгно́енай няўгно́енаму няўгно́еным
В. няўгно́ены (неадуш.)
няўгно́енага (адуш.)		 няўгно́еную няўгно́енае няўгно́еныя (неадуш.)
няўгно́еных (адуш.)
Т. няўгно́еным няўгно́енай
няўгно́енаю		 няўгно́еным няўгно́енымі
М. няўгно́еным няўгно́енай няўгно́еным няўгно́еных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)