няста́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
няста́нне | няста́нні | |
няста́ння | няста́нняў | |
няста́нню | няста́нням | |
няста́нне | няста́нні | |
няста́ннем | няста́ннямі | |
няста́нні | няста́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)